Z Wrocławiem mniej lub bardziej powiązanych było kilku noblistów z rożnych dziedzin. Oto pierwsza część podróży w historię wrocławskiej nauki.
Pierwszym z nich był Theodor Mommsen, historyk, poeta i prawnik niemiecki. Nagrodę Nobla otrzymał w 1902 roku w dziedzinie literatury za dzieło Historia Rzymu (Römische Geschichte). Kilkutomowy cykl chwalony był głównie za żywość stylu i śmiałość idei. Mommsen napisał go w trakcie, gdy wykładał on filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1854-1857. Popierał on politykę Bismarcka oraz antypolonizm Hakaty.
Kolejnym noblistą był Philipp von Lenard. Lenard również był wrocławskim profesorem. W 1905 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za pracę nad promieniowaniem katodowym. Jego prace wywarły duży wpływ na rozwój badań dotyczących zjawiska fotoelektrycznego. Był zagorzałym antysemitą, w swych niektórych publikacjach zwalczał on żydowską jego zdaniem teorię względności i mechanikę kwantową.
W 1907 roku komitet noblowski doceniał prace w dziedzinie chemii Eduarda Buchnera, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1906-1911. Buchner zajmował się głównie alkoholową fermentacją drożdżową bez udziału żywych komórek, za to też został uhonorowany, ale oprócz tego badał związki cykliczne i w tej dziedzinie zasługą było odkrycie pirazolu.
Rok później laureatem Nagrody Nobla został Paul Erlich w dziedzinie medycyny, a konkretniej za wyjątkowe osiągnięcia w immunologii. Erlich urodził się w podwrocławskim Strzelinie, we Wrocławiu zaś się kształcił. Światową sławę zyskał dzięki przełomowym badaniom z zakresu hematologii. Erlich odkrył również salwarsan, pierwsze skuteczne lekarstwo przeciwko kile. To właśnie on uważany jest za twórcę podstaw chemioterapii.
W 1912 roku literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości przyznano Gerhardowi Hauptmanowi, niemieckiemu pisarzowi, dramaturgowi i przedstawicielowi nurtu naturalistycznego w teatrze. Niemiecki pisarz związany był szczególnie z ziemią Wałbrzyską i Jeleniogórską – wychowywał się w Szczawnie Zdroju, w późniejszych zaś latach rezydował w Szklarskiej Porębie by ostatecznie osiąść w Jagniątkowie. Z Wrocławiem łączyły go lata nauki w Gimazjum Realnym Zwinger (późniejszy Zespół Szkół Włókenniczo-Odzieżowych na placu Teatralnym).
