Wrocław niekiedy nazywany jest miastem stu kościołów. Jego panorama znaczona jest przez kościelne wieże, gdziekolwiek nie spojrzymy. Wiele zabytkowych budowli skupionych jest w centrum miasta. Jedną z nich jest kościół św. Krzysztofa we Wrocławiu.
Kościół św. Krzysztofa we Wrocławiu jest zabytkową świątynią ewangelicką, która położona jest przy placu św. Krzysztofa, na zbiegu ulic Kazimierza Wielkiego i Wierzbowej. Możemy oglądać go przy przejeżdżaniu trasą W-Z, która jest szeroką arterią komunikacyjną miasta.
Historia kościoła do 1945 roku
Początkowo w miejscu obecnego kościoła znajdowała się pogrzebowa Katedry św. Marii Magdaleny pw św. Marii Egipcjanki. Pierwsze wzmianki dotyczące kaplicy pochodzą z połowy XIII wieku.
Na początku XV wieku kaplica została przebudowana na gotycki kościół. Było to dzieło Henryka z Ząbkowic (Heinricha Frankensteina) – architekta i mistrza kamieniarskiego. Świątynia przybrała postać jednonawowej i trzyprzęsłowej budowli z cegły. Nawa uzyskała sklepienie sieciowe, które było wówczas nowością w mieście. W XV wieku kościół uzyskał nowego patrona – św. Krzysztofa.
Od XVI wieku zwiększały się wpływy reformacji w mieście. Kościół spełniał wtedy rolę luterańskiej szkoły.
Kościół św. Krzysztofa po 1945 roku
Wrocław uległ znacznym zniszczeniom podczas II wojny światowej. Uszkodzony został także kościół św. Krzysztofa. Został odbudowany w latach 1947-49 i 1957-58. W 1958 roku kościół przekazano ewangelickiej parafii św. Marii Magdaleny. W późniejszych latach przeprowadzono jego remont, zrekonstruowano też renesansowy hełm wieży. Także dzisiaj odbywają się w nim nabożeństwa w języku niemieckim.
W związku z rozbudową wrocławskiej trasy W-Z zburzono przyległą do świątyni zabudowę w ciągu dawnej wewnętrznej fosy. W związku z tym kościół św. Krzysztofa stanął w niezbyt korzystnym, nienaturalnym dla siebie otoczeniu, czyli na skraju trasy szybkiego ruchu. Po drugiej stronie ulicy Wierzbowej mieści się zabytkowy Pałac Oppersdorfów oraz biurowiec „Dominikański”.
