Wrocław, czyli stolica Dolnego Śląska, to nie tylko doskonała baza wypadowa do okolicznych, cennych dla miłośników natury miejsc. Żeby uciec od zgiełku miasta, nie trzeba opuszczać jego granic. W samym Wrocławiu znajdują się znane i warte uwagi parki i ogrody. Do takich polecanych miejsc zalicza się Park Szczytnicki. Czym zachwyca?
Parę słów wstępu o Parku Szczytnickim
Wielką popularnością wśród turystów odwiedzających Wrocław cieszy się Ogród Japoński. Jest on częścią Parku Szczytnickiego – liczącego około 100 hektarów jednego z największych parków miasta. Park położony jest między ulicami Różyckiego, Paderewskiego, Kopernika i Olszewskiego. Jest bardzo cenny ze względu na ogromne bogactwo fauny i flory. Dendrolodzy stwierdzili obecność około 350 drzew, nie tylko gatunków europejskich, ale także okazów pochodzących z Azji i Ameryki.
W parku żyje 70 gatunków ptaków oraz liczne drapieżniki, takie jak kuny i lisy. Park Szczytnicki znajduje się nieopodal innych znanych atrakcji Wrocławia: Zoo, Hali Stulecia i Pergoli z Fontanną Multimedialną. Jeśli chcesz poznać równie ciekawe miejsca, sprawdź artykuł Parki Wrocławia, czyli gdzie na spacer w niedzielne popołudnie.
Historia Parku Szczytnickiego
Historia Parku Szczytnickiego sięga XVI wieku, kiedy wieś Szczytniki podzielono na Nowe i Stare Szczytniki. Wiek później stały się siedliskiem rezydencji, a las w Starych Szczytnikach już w XVIII wieku był popularnym wśród wrocławian miejscem spacerów i odpoczynku. Pod koniec XVIII wieku park wykupił komendant garnizonu Fryderyk Ludwik Hohenlohe i to on odpowiada za przekształcenie go w park z prawdziwego zdarzenia. Był to jeden z pierwszych europejskich parków w stylu angielskim. Mimo dużych zniszczeń podczas oblężenia miasta w 1806 roku park zrekonstruowano, aby aż do 1907 roku organizować w jego części wyścigi konne. Ogród Japoński powstał w latach 1909 – 1912 przy okazji Wystawy Stulecia. Obecnie jest unikatowym w skali Europy fragmentem orientalnej kultury.
Roślinność w parku
W Parku Szczytnickim można wyróżnić dwie strefy: jedna to obszar typowo parkowy, z regularnie koszonymi trawnikami i klombami roślin ozdobnych, wśród których cieszą pięknie kwitnące liczne rododendrony i azalie, druga zaś to teren dziki i naturalny. Rosną tu rośliny charakterystyczne dla środkowoeuropejskich lasów. Wśród dębów i buków, bogato porośniętych bluszczem spotkać można drzewa ozdobne oraz chroniony gatunek storczyka – kruszyk szerokolistny.
W części północnej parku rośnie grab, lipa i robinia akacjowa, a w maju kwitną konwalie. Ponadto pojawia się kokoryczka, kopytnik pospolity, marzanka wonna i czosnaczek. Wiosną można cieszyć się widokiem przebiśniegów. Osobna grupa roślin to te z okolic zbiorników wodnych, znajdujących się na terenie parku. Rośnie tam pałka szerokolistna, kosaciec żółty i grążele. Ponadto posadzono liczne grzybienie, kwitnące na czerwono, żółto i różowo, które zachwycają feerią barw.
Tajemniczy kościółek w parku Szczytnickim
Na terenie Parku Szczytnickiego znajduje się stary, drewniany kościółek o niezwykłej historii. Powstał on na terenie Górnego Śląska, w Starym Koźlu, prawdopodobnie na przełomie XV i XVI wieku. Źródła nie mówią jednoznacznie, czy należał on do parafii św. Jana Nepomucena, czy Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Dokładnie nie wiadomo, kiedy budynek rozebrano i przewieziono do Kędzierzyna. Pewne jest, że kościół popadał w ruinę i w końcu ponownie go rozebrano, żeby przewieźć do Wrocławia i pokazać na Wystawie Śląskiej. Za konserwację odpowiadał architekt Theodor Effenberger, który zadecydował o pewnych przeróbkach, między innymi zmienił kształt okien.
Kościół był bohaterem afery – przez dwa lata ukrywano w nim skradzione z wrocławskiego Muzeum Narodowego obrazy. Obiekt został w 1962 roku wpisany na listę zabytków Wrocławia, a obecnie jego administracją zajmują się władze Parku Szczytnickiego, które odpowiadają za przeprowadzone w latach 1979 – 1980 remonty. Przed kościółkiem znajduje się krzyż, prawdopodobnie pokutny, przeniesiony z Muchoboru Wielkiego.